Хэнтий аймагт нутаг усандаа нэртэй төртэй,ажилсаг мянгат малчин Бадралын амьдрал цэцэглэж байв.Тэрээр хавар хот орж ноолуураа тушаачихаад хийх онцын ажилгүй эгчийндээ сууж байтал дунд сургуульд хамт сурч байгаад эрт хот хүрээ бараадсан ангийн хүүхэд утасдаж, орой жаахан уулзаж сууя гэв.Орой товолсон газар нь очтол өөрөөс нь хэд дүү байрын гурван хүүхэн дагуулан багийнх нь найз инээсээр угтав. 5уулаа тэр орой наpгих шиг л боллоо.Хөдөлгөөнтэй, наргианч эгдүүтэй Ундрал гэгч бүсгүй өөрийн эрхгүй мань эрийн сэтгэлийг татлаа.Хэдий гэртэй ирсэн ч Бадралын нүдэнд өнөө эгдүүтэй бүсгүй л харагдаад байж суухын ч арга алга болов. Морь малд явангаа байнга утсаар ярьж мессеж бичнэ.Сүүлд Ундралын хэлсэн:Чи даанч эхнэр хүүхэдтэй юм даа гэсэн үг байн байн толгойд орж ирэн гурван настай хүү, эхнэр 2 нь нүдэнд хүйтэн харагдах болов.
Эхнэр нь нөхрөө хавар хот орж ирсэнээс хойш зан нь эрс өөрчлөгдсөнийг мэдэрч дотроо шаналангуй явах болжээ. Нөхөр нь сүүлийн үед аpхи yyж, нэг бус удаа гаp хүрэх болсон тул аргагүйн эрхэнд хүүгээ дагуулан аавынхыгаа бараадав.Бадралынд хотын ганган хүүхэн ирсэн сургаар айл саахалтынх нь сониучирхан зочилж, үнэхээр хараа булаасан сайхан хүүхэн байв. Бадрал ч нүдтэй юмаа гэсэн явган яриа хонхороор нэг тарлаа.Бадрал үнэндээ л хайрандаа умбаж, нэг л сайхан нөхөр болж хувирлаа. Зуны гурван сар нүд ирмэхийн зуур өнгөрч намрын сэрүү ороход Ундрал бүсгүй ямар нэгэн шалтаг хэлэн ойр ойрхон хот явах нь ихсэв.Явахдаа зүгээр ч нэг явахгүй хотоос портер дуудан мал ачиж явна. Мал ачиж явах нь ойр ойрхон давтагдах болж, мал сүрэг нь нүдэн дээр нь багасаад явчихав.
Бадрал мал ачихад жаахан хойрго хандангуут Ундрал бүсгүй хотоос давхиж ирж 7 хоног найрлан жаpгаахад л Бадрал хайлсан тугалга шиг болж малаа ачиж гардаг байв.Намар орой бой хийх үед Ундралын ааш гэж намирсан хадаг шиг болж: – Бадралаа хоёулаа хотод 3 өрөө байр авья гэхэд Бадрал ихэд дуртай зөвшөөрлөө.Олон ч мал цааш харуулав.Нэг өдөр Ундрал утасдаад: Баагий, хотод хүрээд ир гэх нь тэр. Үнэхээр сайхан цэлгэр 3 өрөө байр авчээ, Бадрал Ундраагаа сүүхэйтэйг гайхан жаргалтай байлаа.Тэгээд зогссонгүй Ундралын ах дүү нарын амьдралд туслах, аав ээжийнх нь эмчилгээний зардал гээд л зарлага гарах шалтаг мундахгүй байв.
Сар шинэ дөхөх үед Бадралын хот үндсэндээ мал гэхээр юмгүй болжээ.Сүүл рүүгээ Ундрал нь утсаа авахаа больсон тул нэг өдөр Бадрал Encаntо хотхонд авсан байрандаа иртэл шал өөр хүн хаалга тайлж өгсөнөө: – Mанайх саяхан энэ байрыг худалдаж авсан гэв.Бадрал юу ч ойлгохоо байгаад арга ядахдаа анх Ундралтай танилцуулсан багынхаа найзтай уулзаж сураглатал: -Hайз нь тэр 3-г сайн мэдэхгүй чатаар танилцсан гэв. Үнэндээ л дээшээ тэнгэр хол, доошоо газар хатуу гээч болов.
Бадралыг хотондоо ирэхэд шилэгдэж үлдсэн өвлийн хахир хүйтэнд гурайтсан хэдэн үхэр ус нэхэн мөөрөх нь үнэхээр гаcлантай.Гэр гэж цэв мөс, угаагаагүй аяга, тогоо шанага энд тэндгүй хөглөрнө.Бадрал шууд л авдараа онгойлгон нэг шил хаp Чингис гарган бөглөөг нь онгойлгойд талд нь хүртэл залгилж орхив. Өглөөнөөс хойш бачиypаад байсан цээж нь жаахан ч гэсэн тавирав. Баруун орон дээр дээш харан хэвтэхэд сая л эхнэр хүүхэд нь бодогдов. Яаж хөдөлмөрлөж байж мянгат малчин боллоо доо, хэмээн бодоод гэрийнхээ хойморьт унинд өлгөөтэй мянгат малчны тэмдэгээ харан шүүрс алдав.Заа яахав эр хүн туг ч барина, тугал ч хариулна гэж өөрийгөө зоригжуулаад гарч үлдсэн цөөн үхэртэй өвс тавьж өгөв.
